Primrose Ponies Stable

norad

Planeta Małp

Urgel ubrany w strój do konnej jazdy wyszedł z domu i udał się do stajni. Jego umysł zaprzątały myśli o dzisiejszym posiedzeniu Rady.
Zbliżała się wielka wojna. Dalsze tolerowanie aktualnego stanu rzeczy było dla niego nie do zniesienia.
Blokada gospodarcza powodowała ubożenie całej wspólnoty, a Korporacja Morskich Szlaków mnożyła swoje dochody.
On Urgiel – generał i doradca wojskowy Rady będzie namawiał do głosowania za wojną.
Układając w głowie tekst przemówienie wszedł do stajni.
Pomocnicy wyprowadzali właśnie ludzkie zwierzęta na wybieg.
Popatrzył na nie z dumą.
Zwierzęta z jego hodowli były znane w całym kraju i cieszyły się wspaniałą opinią. Nadawały się zarówno do pracy w polu jak i na rumaki bojowe. A te ostatnie na pewno teraz będą potrzebne.
Odkąd pojawiły się ludzkie zwierzęta ich cywilizacja zaczęła się niesamowicie szybko rozwijać. Uboga planeta potrzebowała włożenia wielkiego wysiłku i pracy by stała się prawdziwym rajem. Wydobycie kopalin, surowców, uprawa ziemi i transport w całości oparty jest o ludzkie zwierzęta.
Ludzie są niesamowicie silni, odporni i mało wymagający. Ale wymagają odpowiedniego podejścia i ułożenia.
Generał odziedziczył stajnie po swoim ojcu. Jednym z pierwszych hodowców w kraju.
To ojciec nauczył go metod postępowania z ludźmi.
A bat i surowa dyscyplina zajmowały tu najważniejsze miejsce.
Dlatego nigdy ich nie oszczędzał w swojej stajni.
Z przyjemnością patrzył na wyprowadzane nagie ciała, doskonale zbudowanych i umięśnionych zwierząt. Całe ciała pokrywały regularne czerwone pręgi. Mimo różnych szkół – traktowania zwierząt – on postępował z nimi tak jak nauczył go ojciec.
Nie powinno być żadnego miejsca które nie było tknięte batem – mawiał często.
Generał był zadowolony.
Pomocnicy świetnie wykonali poranną chłostę i wyprowadzane zwierzęta wychodziły właśnie na wybieg.
W ich oczach Urgel zawsze widział jakąś inteligencje, ale i też pewną groźbę.
Dlatego nigdy nie pozwolił na złagodzenie dyscypliny.
Kilka lat temu doszły go informacje iż za morzem, zwierzęta wywołały bunt, sam zna przykład statku na którym zwierzęta wiosłujące rzuciły się na marynarzy i zaszła konieczność ich zabicia.
Ludzie mogli być groźni.
I generał zawsze o tym pamiętał.
Podszedł do bryczki. Dwie piękne klacze zaprzężone do niej nerwowo poruszyły się.
To był jego ulubiony zaprzęg i często z niego korzystał w drodze do miasta.
A że zawsze lubił szybkość droga do miasta dla klaczy nie była lekka.
Wprawnym ruchem usadowił się w bryczce. Odebrał lejce od pomocnika. W ręku ujął bat. I smagnął nim mocno w nagie zady.
Klacze ruszyły z miejsca.
Galopem wypadł na drogę prowadzącą do miasta.
Świeży wiatr uderzył go w nozdrza. Wokół ciągnęły się jego pola uprawne generała. Na polach pracowały zwierzęta płci męskiej Bardziej nadające się do ciężkiej i długiej pracy niż klacze zaprzęgowe.
Przy samej drodze małpa orała suchą ziemie. Zaprzężone do pługa zwierzęta z najwyższym wysiłkiem przewracały skiby ziemi.
Generał się zatrzymał pojazd, zeskoczył z kozła i podszedł do małpy.
Ta z pokorą pochyliła głowę. Odebrał jej bat i podszedł z przodu do zwierząt. Zobaczył w ich oczach strach. Ale odpowiednio wytresowane nawet nie drgnęły.
Zaczął je okładać. Mocno i brutalnie jak miał to w zwyczaju. Każde uderzenie zostawiało ślad. Po 5 minutach przestał. Zwierzęta stały w miejscu a w oczach miały łzy. Ich ciała pokrywała sieć świeżych pręg. Oddał bat małpie.
Ta bez słów chwyciła za lejce. Zaprzęg ruszył z miejsca. Mimo wysiłku zwiększał tempo pracy, poruszając się bardzo szybko.
Generał jeszcze przez chwile spoglądał na pracującej małpie i zwierzętom. Jeszcze wiele pracy go czeka – pomyślał i ruszył do miasta.

norad

prosze - jakiś komentarz
choć dwa słowa
Smile

norad

nurbika_pony

ładnie napisane. Jak dla mnie mało fetish niestety, za dużo tła historycznego

norad

Dzięki że się odezwałaś.

To jest 1 część - więc tło historyczne wydawało się niezbędne.

Zaraz będzie część II.

Na prośbe nurbiki będzie więcej fetysh

norad

Stajenny

Ładnie napisane Wink

Tło historyczne według mnie jak najbardziej na miejscu, bo urealnia świat.
Dobrze, kiedy świat wygląda realistycznie.

Klacze piękne.
Przyznam jednak, że czytając opowiadanie,
trudno mi się utożsamić z właścicielem stajni Wink

Pozdrawiam !